Αναγκαστική προσγείωση στο ρεαλισμό

Η κυβέρνηση ανακαλύπτει πως το πεδίο του ρεαλισμού είναι το πραγματικό πεδίο της πολιτικής. Ως τώρα τα λόγια περισσεύουν και οι πράξεις λείπουν. Μετονομασίες ανούσιες, επιθέσεις στην αριστεία ως ναζιστικό κατάλοιπο, ανθρωπιστικές κρίσεις που λύνονται με 200 εκ. και στο βάθος εξοπλισμοί και νέο κομματικό κράτος.

 

Όλα αυτά όμως δεν αλλάζουν τη ζωή των Ελλήνων, αντιθέτως δυσκολεύουν τις συζητήσεις για τις πραγματικές λύσεις στα προβλήματα των συνανθρώπων μας.

 

Τι βλέπουμε σε αυτή την συζήτηση;

 

Βλέπουμε μέτρα που κατά το μάλλον ή το ήττον είναι ίδιας έμπνευσης με τα παλιά. Τέλη διανυκτέρευσης αντί αύξηση ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, επαναφορά εκτάκτων εισφορών στα επίπεδα που τα είχε η προηγούμενη κυβέρνηση -που με απερισκεψία τα κατέβασε χάνοντας τους στόχους και παραδίδοντας χειροβομβίδα χωρίς περόνη στην επόμενη- μαζί με ενδιαφέρουσες αλλά χρονοβόρες προτάσεις για υποχρεωτική χρήση πιστωτικών καρτών στα νησιά.

 

Κάποια μέτρα πρέπει να ελεγχθούν για την συνταγματικότητά τους -το κριτήριο των 500 μεγαλύτερων δε μοιάζει ορθολογικό- ενώ άλλα παραβιάζουν ευθέως τις, άσκοπες, κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης.

 

Το Ποτάμι δε θα μετρήσει με μοιρογνωμόνιο τις μοίρες της στροφής. Δεν ενδιαφέρει κανέναν εκτός από όσους περιμένουν την “δικαίωση”. Η κυβέρνηση οφείλει την επιστροφή στον ρεαλισμό στους πολίτες αυτής της χώρας, πρωτίστως τους αδυνάμους και δοκιμαζόμενους, που πάλι θα πλήρωναν τις εφιαλτικές εναλλακτικές.

 

Οφείλει όμως να προτείνει συνεκτικές δράσεις και όχι αποσπασματικές λύσεις του ποδαριού υπό την δαμόκλειο σπάθη της χρεοκοπίας.

 

Για παράδειγμα, η αύξηση του ΦΠΑ όπως προτείνεται είναι απλώς εισπρακτική. Η ενοποίηση των δύο μεγαλύτερων συντελεστών, μαζί με κατάργηση εξαιρέσεων αλλά και απαλλαγή από ΦΠΑ των μικρών (μέχρι €20.000 τζίρο) επιχειρήσεων μπορεί να αποδώσει ένα ποσό που να κατευθυνθεί στο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα και σε κάποιο εξορθολογισμό του ΕΝΦΙΑ.

 

Μόνο αν ξεφύγουμε από την στεγνή εισπρακτική στόχευση και κοιτάξουμε τα ζητήματα με ριζοσπαστική ματιά, θα μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε γιατί και τα νέα μέτρα είναι επώδυνα, αλλά και να εγγυηθούμε πως θα είναι τα τελευταία.

 

Η κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει γιατί εγκλωβίστηκε ως τώρα στις ιδεοληψίες της και αναγκάζεται να πάρει σκληρότερα μέτρα από όσα θα έπαιρνε.

 

Η αντιπολίτευση του χθες οφείλει να σταματήσει το άγονο κυνήγι μετονομασίας των μέτρων σε μνημόνιο.

 

Και όλοι μαζί να στηρίξουμε μια οριστική ρήξη με το χθες της κρίσης, ρήξη που θα διασφαλίζει την οικονομική μας ανάπτυξη στην καρδιά της Ευρώπης.

 

Χάρης Θεοχάρης

Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, Βουλευτής Β΄ Αθήνας